Enginn metnaður?
Í aldaraðir höfum við étið kjöt á íslandi. Kindur, hross, svín (í upphafi og svo aftur síðar) og kýr að ónefndu öðru smálegu. Lengi vel var þetta saltað eða þurrkað ef ekki étið nýtt eða soðið.
Nú á dögum eru til fleiri skepnur til átu: hvalur, gæs, hænsnfuglar og margt fleira. Samt eru kjötbúðir eins og bakarí á haftatímanum: fjórar sortir.
Af hverju er það, að hjá þjóð sem étið hefir meira kjöt en flestar hefur ekki komist á almennileg kjötbúðarmenning? Af hverju get ég ekki beðið kjötkaupmanninn að skera handa mér vænt snitzel af svínalærinu? Af hverju get ég ekki keypt malakoff í lausu? Af hverju verð ég að kaupa a.m.k. fimm pylsur í pakka, allar eins á bragðið frá öllum framleiðendum?
Af hverju á hann ekki svínatólg og spekk? Af hverju á hann ekki ósoðinn blóðmör? Af hverju á hann ekki nautahnakka eða svínahöfuð? Af hverju í veröldinni er það litla sem til er í forskornum, forskömmtuðum ferhyrningum í loftskiptum plastbökkum með eldhúsrúllubotni?
Ætli þetta orsakist ekki af:
<li>haftastefnu stjórnvalda</li>
<li>miðstýrðri sláturstefnu</li>
<li>íhandssemi neytenda</li>
<li>gerræðislegri hollustulöggjöf</li>
<li>umbúðafíkn neytenda</li>
<li>metnaðarleysi kjötkaupmanna</li>
Þyngst vegur líklega hið síðastnefnda, og því fá þeir aðeins eina stjörnu. Ef þeir hefðu aðeins átt svínatólg.