Það efast enginn um sögurnar en það eru allir undrandi á 40 ára þögninni.

Ég er ekki undrandi á 40 ára þögninni. Þannig að það eru allir nema Carrie undrandi á 40 ára þögninni.

Laxness sagði um íslendinga að þeir körpuðu mest um tittlingaskít en þegar kæmi að kjarna málsins setti alla hljóða. Þeir sem hafa sætt þessum hörmungum hafa flestir átt erfitt uppdráttar og ekki er auðvelt fyrir þá að segja frá þessu.
Það sem hryggir mig mest er að ráðamenn setja allir upp sparisvipinn og nú á að rannsaka málið sem endar að sjálfsögðu með því að enginn ber ábyrgð á neinu. Í dag er verið að brjóta mannréttindi fjölda fólks á hinum ýmsu vistunarstofnunum landsins sem gerir ekkert til á meðan það kemst ekki upp. Verst er að þetta er fólk sem aldrei getur sagt frá neinu.
Til hvers að rannsaka svona mál ? Jú til að þvo hendur sínar. Hvernig fór með hlerunarmálið eða olíumálið og stúlkurnar í Hafnarfirði sem hálfur bærinn vissi um en ekkert var gert.
Skinhelgi er þegar við látum í það skína að við séum svo góð en erum það ekki endilega. Skinhelgin heldur áfram og öll dýrin í skóginum þykjast vera vinir.
Það lítur svo vel út.

Mig undrar ekki þögnin og ég er ekki í nokkrum vafa um að hver einasti maður segir satt. Ég vona bara að þeir sem hafa vald til beri gæfu og visku til að rétta mönnunum strax þá aðstoð sem þeir þrufa til að takast á við þessar hörmungar, núna þegar rifin hafa verið upp öll sárin.

Mér finnst líka að ríkisstjórnin/alþingi eigi að biðja þá afsökunar í nafni samfélagsins og staðfesta að frásögnum þeirra sé trúað.

Heyr heyr!

Sammála Krossgötu, en sáuði i Fréttablaðinu viðtalið um fólkið sem býr á Breiðuvík núna?
Fólk er að hringja í þau og hóta þeim lífláti og limlestingum... fólkið hefur búið þarna síðan 1999... hefur ekkert með málið að gera annað en að búa þarna.

Þetta er góður punktur Grágrímur. Fólk virðist vera svo blindað af reiði að það rýkur til og gerir allskyns óskunda án þess að gera sér grein fyrir því að aðgát skal höfð í nærveru sálar.

Ég geri mér fyllilega grein fyrir hvað þekking manna var styttra á veg komin á þessum tíma. Aðal vandi strákanna var skólinn. Það var í þeirra augum kvöl og pína að mæta endu gerðu þeir það bara þegar þeim sýndist. Í dag hefðu þeir flestir verið ofvirkir, lesblindir eða með einhvers konar athyglisbrest. Það var bara kallað óþekkt, leti og ómennska. En aðferðin sem notuð var, er óskiljanleg og ófyrirgefanleg og afleiðingarnar skelfilegar.

Fyrirgefið mér fullyrðinguna um að allir væru undrandi á þessari þögn. Ég var undrandi á þvi hvað tókst að fela þennan ósóma lengi og taldi þar með að allir væru eins.
Ég sá myndina um Lalla Jhonson og veitti ég þessu ekki athygli þá en þegar þetta mál kom upp á yfirborðið mundi ég allt í einu eftir þessu. Það er bara ekki það sama að vera Jhonson og að vera Jhonsen.

Já þetta er skelfilegt og miklu meira en það. Mér verður hugsað tl stúlkunnar Marion. Miskunnarleysið, grimmdin og kuldinn. Hún fær að taka barnið með sér að Bjargi og gefa því á brjóst í nokkra daga, barnið síðan tekið af henni til ættleiðingar! Líf hennar slokknaði og hún varð eins og skugginn af sjálfri sér. Það er margt sem þetta fólk þarf að hafa á samviskunni þ.a.s. ef þetta fólk hefur einhverja samvisku sem maður efast um þegar maður heyrir hversu mikil grimmd er til í sumu fólki.
Allavega hefur aðgátin ásamt fleiru horfið hjá sumu starfsfólki þessara vistheimila, svo mikið er víst. Það er aldrei of varlega farið. Manni ber ávallt að hafa í huga að aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Þögnin sem slík er skiljanleg. Svona skelfilegar martraðir er erfitt að ífa upp og það sem meira er að fá aðra til að trúa því að þetta hafi virkilega átt sér stað og viðgengist í þokkabót!

Þetta Breiðuvíkur mál er allt hið viðurstyggilegasta. Svona á alls ekki að fara með nokkra mannveru.

Ég sá grein í Blaðinu (held ég) um að Jóhann Páll Valdimarsson hafi verið rakkaður niður fyrir að gefa út æfisögu Sævars Ciecelskies fyrir margt löngu síðan, en þar var kannski fyrst tæpt á Breiðavíkurmálum opinberlega. Þjóðfélagið var greinilega ekki tilbúið til þess að díla við það þá, og það virðist rétt svo vera tilbúið til þess núna.

Hvernig er staðan í dag með barnaverndarnefndir úti á landi þar sem allir þekkja alla? Er raunhæft að ætla að mál séu skoðuð ofan í kjölinn þegar það eru vinatengsl í umsýslu þessara mála?

Það ætti varla að þurfa að vera flókið mál fyrir þá sem fara með ríkisvaldið núumstundir að lýsa yfir e.k. ábyrgð á starfsháttum fyrirrennara sinna & biðja fórnarlömb þessa máls (semog annarra) táknrænnar afsökunar.
Vitanlega leysir það ekki vandann sem slíkan, en væri þó í hið allraminnsta vottur um skilning á eðli málsins. Að því loknu væru yfirvöld jafnvel betur í stakk búin tilað inna af hendi þeim verkefnum sem aðstæðurnar krefjast.