Voru um það bil 4 ár, 5 mánuðir og 24 dagar þar til ég kom undir.

Ég sat heima hjá gamalli frænku sem ekki treysti sér á fund. Við fengum okkur sultubrauð og kókómalt meðan tíminn silaðis áfram.

Þá var ég unglingur. Staddur í litlum bæ í Svíþjóð háseti á skipi að losa vörur frá Þýskalandi. Man alltaf eftir hvað við urðum hissa þegar þessi frétt kom ,, i nyheterna pa ettan om kvallet " Til lykke kvinnor med dagen.

Þá var ég ekki til! [Skoppar]

Þá var ég niðrí bæ á hinum fjölmennasta fundi sem sögur fara af.
24. okt 1975 er einn af sterkustu æskuminningum mínum.

Það voru allveg 10 ár í mig þá.

Ég var nú bara heimavið og bakaði pönnukökur fyrir frúnna og hennar vinkonur.

Ég var ekki fædd, en mikið held ég að það hefði verið gaman að taka þátt í þessum atburði. Dagurinn í dag verður ekki sambærilegur tel ég. Það vantar eldmóðinn í íslenskar konur í dag.

Já.. sammála Laufblaðinu. Tíu ár í mig enn.