Mér þykir að synd að þessi bók hafi ekki fengið meiri umfjöllun eins og t.d. Da Vinci lykillinn (sem er vissulega heillandi bók). Þessi saga er öðruvísi en allt annað sem ég hef lesið og stíllinn mjög flottur.
Bókin segir frá ráðgátumeistaranum Heraklesi Pontór (ráðgátumeistari er svona einskonar rannsóknarlögreglumaður) og Díagórasi sem taka að sér að rannsaka dularfullt mannsfall. Bókinni er skipt í tólf kafla, sem reynist svo mikilvægt atriði, og málfar er eins og þýðing á gömlu handriti. Samhliða sögunni koma svo athugasemdir frá „þýðanda“, þ.e.a.s. bókin er einmitt eins og handrit sem einhver er að þýða (það ber þó að hafa í huga að svo er ekki þar sem bókin er öll skáldsaga). Þeir sem lesa bókina mega ekki trassa það að lesa athugasemdirnar þar sem smám saman verða þær hluti af sögunni.
En sem sagt, ungur maður finnst látinn utan við Aþenu og allir halda að hann hafi verið fórnarlamb úlfa, allir nema Herakles og Díagóras sem fara að rannsaka málið. Rannsóknin leiðir allt frá Akademíu Platóns til kynsvalla í hóruhúsum. Endirinn er svo sérlega óvæntur. Ég ætla ekki segja meira um söguþráðinn sjálfan til að skemma ekki fyrir.
Sagan fer frekar rólega af stað en verður svo mjög spennandi svo þið skulið ekki gefast upp ef ykkur þykir hún ekkert sérstök til að byrja með. Eins og ég sagði áður er bókin allt öðruvísi en allt sem ég hef lesið hingað til og verðskuldar fyllilega stjörnurnar fjórar sem ég gef henni og nær næstum þeirri fimmtu. Þess má svo til gamans geta að hún hlaut Gullna rýtinginn árið 2005.
Bók sem mér finnst að allir ættu að lesa.