Hvílík heimska er ţađ ađ eltast viđ úrelt farartćki sem ganga fyrir bensíni, olíu og rafurmagni. Slík ólíkindatól áttu sitt blómaskeiđ fyrir meir en öld síđan. Hve nćr mun fólk átta sig á ţví ađ farskjóti framtíđar er hinn dreymandi hugur, sem rétt beislađur getur flutt okkur um óravíddir alheimsins, án fyrirhafnar og kostnađar.

Ég hlýt ađ minna stjórnvöld einn ganginn enn á ađ einu réttu ađgerđir nú á erfiđum tímum er ađ reisa um allt land opinberar stjörnusambandsstöđvar, opnar allri alţýđu manna – og stórauka ađ sama skapi frćđslu um nýal og ţćr lífsstjörnur sem standa okkur nćst í tíma og rúmi.

Idol stjörnuleit er eins og hrúga af hundaskít
og hrúgan er köld og djúp
eins og Idol stjörnuleit mín sjálfs.

Og Idol stjörnuleit er eins og mynd,
sem er máluđ hundaskítshrúgunni
og mér til hálfs.

Og Idol stjörnuleit og hrúgan af hundaskítnum
renna veglaust til ţurrđar
inn í vitund mín sjálfs.

Jćja. Ţađ hafđist. Er loksins búinn ađ finna annađ land fyrir okkur. Vođa lítiđ og sćtt. Međ mörgćsum og rennandi vatni.

En svo er ég hćttur ţessu rugli. Og ég brjálast ef ţiđ rústiđ ţessu líka.