Alveg vćri ég ađ fíla ţađ ađ fá Fischer í ţjóđargrafreitinn. Viđ Einsi erum löngu búnir ađ rífast um allt sem hćgt er ađ rífast um. Auk ţess vćri ţađ ljómandi tćkifćri til ađ rifja upp mannganginn.
Hvílík heimska er ţađ ađ eltast viđ úrelt farartćki sem ganga fyrir bensíni, olíu og rafurmagni. Slík ólíkindatól áttu sitt blómaskeiđ fyrir meir en öld síđan. Hve nćr mun fólk átta sig á ţví ađ farskjóti framtíđar er hinn dreymandi hugur, sem rétt beislađur getur flutt okkur um óravíddir alheimsins, án fyrirhafnar og kostnađar.
Ég hlýt ađ minna stjórnvöld einn ganginn enn á ađ einu réttu ađgerđir nú á erfiđum tímum er ađ reisa um allt land opinberar stjörnusambandsstöđvar, opnar allri alţýđu manna – og stórauka ađ sama skapi frćđslu um nýal og ţćr lífsstjörnur sem standa okkur nćst í tíma og rúmi.
Vođalega er unga fólkiđ orđiđ dónalegt í seinni tíđ. Ég fór í dag ađ kaupa málningu í nýja flenniverkiđ mitt: „Rjúpa ćlir blóđi í kvöldrođanum viđ Rauđhóla“ – og afgreiđsluskjátan horfđi á mig eins og ég vćri Drakúla greifi ađ kaupa jómfrúarblóđ fyrir innflutningsteiti.