Vinur minn í fræðunum, stór og stæðilegur, afar fróður og með mikinn og einlægan áhuga á hvers kyns afkimum mannlegrar hegðunar kom til mín mað grátstafinn í kverkunum og sagðist ekki geta þetta lengur. „Geta hvað?“ spurði ég sakleysislega þó ég vissi fullvel að hann væri að vísa til eldheitra ástaratlota sinna og feitlagna nærsýna bókavarðarins með uppsnúna efrivararskeggið í ónefndri matvöruverslun hér í bæ...

Hinn annars ágæti fréttaþulur, Broddi Broddason (ef það er þá hans rétta nafn), sagði í hádegisfréttum Ríkisútvarpsins-hljóðvarps (eða RÚV, eins og stjórnleysingjarnir í Efstaleiti vilja af óskiljanlegum ástæðum kalla þessa stofnun sem við, skattborgarar þessa lands, eigum) að tiltekin rækjuvinnsla væri „farin á hausinn.” Heyr á endemi! Eru nú sjávarútvegsfyrirtæki úti á landi með hausa? Eða er tiltekin rækjuvinnsla ef til vill farin á haus einhvers annars? Bauhaus kannski? (aths. mylsnudreifara: þessa skrítlu sendi Mylsnufan - hafi hann þökk fyrir)

Vitaskuld hefði áðurnefndur Broddi átt að segja þarna að tiltekin rækjuvinnsla væri „farin á rassgatið,” enda eru þau bæði mörg og víðfeðm á sjávarútvegsfyrirtækjum þessa lands. Og jafnan troðfull af peningum annarra.

Einnig legg ég til að téður Broddi hækki róm sinn um eins og tvær áttundir. Þessi strigabassalestur verður til þess að mylsnudreifari þarf að skipta um rafhlöður í heyrnartækjum sínum daglega. Heyr á endemi!

Fyrirvari: Efni þessara skrifa endurspeglar á engan hátt staðreyndir. Það endurspeglar ekki einu sinni skoðanir mylsnudreifara. Í raun endurspeglar það ekki nokkurn skapaðan hlut.

Mætti á Austurvöll mér til heilsubótar og sjálfstyrkingar.

Hnoðaði meir að segja vænan snjóbolta og dúndraði í dönsku krúnuna, sem enn hvílir á Alþingishúsinu – okkur til háðungar og skammar.

Helvíti hressandi. Kallinn er ennþá með þetta.