Hvernig er það, eru menn almennt að halda upp á 2010 ára afmæli? Og erum við þá að tala um brauðtertufrenzý, pulsufest, eða kokkteilsplæs?

Óskaplega eru hálfbyggðu háhýsin í henni Reykjavík fögur á að líta. Líkust ókleifum, holum hraundröngum. Og ekki spillir blessað dritið úr strjálvængjuðum borgarmávinum fyrir þar sem það lekur seiðandi niður svarta hamraveggina.

Maður fær nú bara gæsahúð – og meira til.

Mylsnudreifari fékk eftirfarandi símskeyti frá „Mylsnufan,“ sem er duglegur að gauka að mylsnudreifara ambögum, mismælum, mistökum og öðrum fábjánahætti fjölmiðlamanna. Hafi hann þökk fyrir að leggjast á skófluna með mylsnudreifara við flórmoksturinn í fjölmiðlafjósinu:

„Undirritaður hlustaði, sem oftar, af athygli, á hinn frábæra útvarpsmann Sigga Hlö, síðastliðinn laugardag eins og alla aðra laugardaga. Þar fer mikill meistari orðsins; tungulipur með afbrigðum, hnyttinn, orðheppinn, raddþýður, með öllu ambögulaus og sífellt á varðbergi þegar kemur að hinu talaða íslenska máli. Eitt fer þó jafnan í taugarnar á Mylsnufan þegar Sigurður kveður. Segir hann þá undantekningalaust „Hlö át... “ Aldrei fáum við hlustendur og skattgreiðendur þessa lands hinsvegar að vita hvað Hlö (Sigurður sjálfur semsagt) át. Hvað át hann? Mylsnufan stendur á gati og væri gott ef Sigurður sýndi hlustendum og skattgreiðendum þá virðingu að klára setninguna. Eða hvað finnst Mylsnudreifara?“

Jú, Mylsnudreifari tekur undir ábendingu Mylsnufans og leggur til að umsjónarmaður þáttarins Veistu hver ég var? segi af sér eða skipt verði um umsjónarmann tafarlaust. Eins og stjórn Ríkisútvarpsins og raunar alla starfsmenn í afneitunar- og amböguhöllinni í Efstaleiti.