Ţađ var sagt mér ađ íslenskan vćri eitthvađ ađ slappast. Gćđin vćru einfaldlega ekki eins góđ og í gamla daga.
Ég er ekki ađ fíla ţađ.
Sem marglyttur í pytti fúlum fljóta
feysknir, aldnir búkar hlađnir mör.
Af visnum limum flögur húđar hrjóta
heitum ţveita straum á sinni för.
Lötra milli bakka, brautir ţvera
bleikt af klóri, líkţyrnd hrukkudýr.
Verst er augum ţó ađ ţurfa bera
ţau í sturtu, flekkótt, blaut og rýr.
Ó, Tiger núna ótćk er
eiginkonan prúđa ţín.
En ađrar holur áttu ţér
og eins má strjúka járnin sín.