Vinur minn í frćđunum, stór og stćđilegur, afar fróđur og međ mikinn og einlćgan áhuga á hvers kyns afkimum mannlegrar hegđunar kom til mín mađ grátstafinn í kverkunum og sagđist ekki geta ţetta lengur. „Geta hvađ?“ spurđi ég sakleysislega ţó ég vissi fullvel ađ hann vćri ađ vísa til eldheitra ástaratlota sinna og feitlagna nćrsýna bókavarđarins međ uppsnúna efrivararskeggiđ í ónefndri matvöruverslun hér í bć...
Ótrúlegt ađ menn skuli enn fyllast hugarćsingi ţegar minnst er á apakenningu Darwins, en hún á rćtur allt aftur til daga Anaxímanders, hins gríska. Og enn ótrúlegra raunar ađ menn skuli ekki veita meiri eftirtekt kenningu Pýţagorasar í Filosofúmenu um ađ sálir dýranna komi frá stjörnunum. En menn hverfa tćpast svo glatt frá heilstefnunni.