enginn sómi
glötuđ virđing, vegsemd.
Heillum horfin
hímir svikin
ţjóđ í djúpum draumi.
Illt er umtal
eiturtungna
nöđrum netiđ ofiđ.
Aumt er Ísland,
eymdarbćli.
Ţung er sorg á sinni.
Eftirpartí hjá mér í pottinum. Síđastur til ađ taka Nínu er fúlegg.
Af hverju fara ekki ţessir galandi blogghanar bara og vega hvern annan, eins og alminlegir menn, í stađ ţess ađ riđlast sínkt og heilagt á blásaklausum lyklaborđum og úrvinda músum dag- og nćturlangt?
Fokkings rugl. Ég er farinn í pottinn.
Ţađ verđur tilfinnanlega ađ fara ađ gefa út fleiri bćkur á ţessu skeri.
hann var gulli studdur
og sjálfumgleđi hiđ sama;
nú ţar féhirđar
híma flestan dag
– tćta gögn og gráta.
Ég saknađi Skjás eins svo skelfilega.
Sérstaklega auglýsinganna.
Ţađ held ég vćri ólíkt fjörugra í kauphöllinni í dag, vćru ţau enn viđ lýđi.
Minnir mig einna helst á lyddurnar og lítilmennin sem stóđu á bak viđ Íslendingasögunar í denn. Og ţá sér í lagi huglausu kellinguna sem skrifađi Eglu.
Sáuđ ţiđ hana systur mína?
sú var orđin helst til full.
Kokhraust innbyrti áfengt sull;
loks fór hún glaseygđ ađ gráta og hrína.
Af henni ganga ýmsar sögur;
oft hún lyftir sér á kreik
ítrekađ fer hún í flennisleik
– sjón sem ađ seint ţykir fögur.
Nćfurţunn á nýjum degi
– međ nýćlt galliđ út á kinn –
eigrar hún uns unnustinn
finnur hana á förnum vegi.
Allt mitt verk er einskis nýtt
enginn mun ţess njóta
sé ţví trautt á torrent ýtt
til ţess dán ađ lóda.
Gleymist fljótt mitt fagra starf
fáir um ţađ tala
ef allt mitt pauf og allt mitt garf
engir niđurhala.
Endi ég mitt ćvipot
upp sér fáir kippa
ef bćkur mínar blöđ og krot
bísar ekki rippa.
Ef ţú ţjóđ, vilt minnast mín
og milda dauđahretiđ.
Troddu mér í skráarskrín
og skelltu mér á netiđ.
Er ég vođalega sjálfhverfur ef ég skrepp í IKEA á eftir og kaupi jólaseríur?