trođenni sem allra víđast.
Hún er fögur, hún er snilld
— hún er vöđvi, fyrst og síđast.
hálfan salinn fylla,
drósir börmum dilla
dúa leđurstólar
árla fyrir óttu
enn um miđja nóttu
mćrin góđa mer
mig í fađmi sér…
leiđindaslytti,
vemmilegt, vćmiđ
vitsmunamorđ.
Fari ţađ fjósslóđir
fúlum í pytti.
Klígjulegt, klćmiđ
og klunnalegt orđ.
– allar konur gisti.
Enda kjellinn yfirlýstur
öfgafemínisti.
viđ draumkennt, pínu klćmiđ, vísnahnođ.
En ţó ađ ég sé ţjóđkunn ljóđastjarna
ţykir mér ţađ bragđdauft andans sođ.
Versin eru vćmin eins og múffa
ţar vega orđin létt sem fiđur hrafns.
En lengi tekur viđ mín skáldaskúffa
og skýlir ţeim – og frćgđ míns góđa nafns.
hengslast bćnum í.
Hann átti miđá erveifs
en allt var rusl á ţví.
Međ hausinn oní hálsklút,
á hvítum, reyrđum skóm
og ćfóntól í eyrum
– svo undurviđkvćmt blóm.
skjálfandi á beinum.
Viđ dögun hef ég dúxađ í
drykkjutengdum greinum.
sögu, klassa, torg.
Vill samt ţetta vogatetur
verđa Kópaborg.
af kćti mun ég springa.
Ţví ég splćstí Anal-Eaze
úr unađskjörbúđ Binga.
Fegurst kvenna, dýrđlegt stjörnublys.
Ţó vćrún tćpra átta manna maki.
myndavélin heitast unni Liz.
ađ hamstra dóp og vín.
Svo hyggst ég stunda hórerí
og hegđa mér eins og Sheen.
veislu halda ţotulýđ.
Bera ţar í bleikjur víur
bótoxskrýmsl í erg og gríđ.
Fagrar skinkur fylla stíur
flörta steratröllin blíđ.
Ef ég teppi sósjalsíur
- sjálfum mér ég ţangađ býđ.
Í febrúar ţorra eg fagna
föđurlandsástina magna.
Saltmet' og súr-
– sauđkindum úr –
án skilyrđa et upp til agna.
„Er ţetta veđur ekki ósúmm,“ spurđi táningsdrengur mig í biđskýlinu í morgun. „Ósúmm?!,“ hváđi ég í forundran. „Hvađa fjandans orđskrípi er ţađ ónytjungurinn ţinn? Kanntu ekki ađ mćla á íslenska tungu? Er ćska ţessa lands orđin fullkomlega gegnsýrđ af amerískum slettum og nauđgun íslenskunnar? Kanntu ekki ađ tala? Varstu kannski ađ horfa á RÚV apakötturinn ţinn? OFSÚMM áttu ađ segja drengstauli.“
Hann starđi á mig tómum augum og sparkađi í sköflunginn á mér.
Á degi ţessum dunda ég mér gjarna
viđ draumkennt, pínu klćmiđ, vísnahnođ.
En ţó ađ ég sé ţjóđkunn ljóđastjarna
ţykir mér ţađ bragđdauft andans sođ.
Versin eru vćmin eins og múffa
ţar vega orđin létt sem fiđur hrafns.
En lengi tekur viđ mín skáldaskúffa
og skýlir ţeim – og frćgđ míns góđa nafns.