Mér finnst gott ađ maula ís,
mikiđ fínt og gaman.
Mamma er sko í mussu úr flís,
mikiđ er ţađ gaman.
Er annars ađ pćla í ţví hvort ţetta „sko“ eigi kannski ekkert heima ţarna. Ţađ er náttúrulega danska.
Seljabrytableikjuliđ
bođiđ mun mér vart í.
En hangiđ get ég heima viđ
og halt míns eigins partí.
Mikiđ er ţetta notalegt. Nú ţarf ég ekki lengur ađ skćlast upp á Ţingvelli til ađ finna hrjóstrugar auđnir til ađ mála.
Nóg ađ fara bara í miđbćinn.
Einar sendi:
„Leđurjakkarnir komnir,“ sagđi í auglýsingu í Ríkisútvarpinu, hljóđvarpi í morgun. Heyr á endemi. Eru nú leđurjakkar međ sjálfstćđan vilja og geta komiđ og fariđ eins og ţeim sýnist? Og hvađa orđskrípi er ţetta „leđur“? Er ţetta ekki enska; „leather,“ ellegar djöflaţýska „leder?“ Og „jakki?“ Hvađ er ţađ? Meiri enska; „jacket.“ Gott ef ekki danska; „jakke!“ Hér vitanlega átt viđ dýrshúđarblússur og fćri betur ađ auglýsingin hljómađi svo: Dýrshúđarblússur eru til í verslun vorri.“
Mylsnudreifari tekur undir hvert orđ!
Er til of mikils mćlst ađ ţeir sem stjórna í Efstaleiti tali íslensku? Svona fólk kann ekki ađ tala og á ekki ađ tala. Réttast vćri ađ hnýta fyrir raddböndin á ţessum háu herrum sem fyrir löngu ćttu ađ vera horfnir til annarra starfa en ađ dćla sínum málsaur yfir blásaklausa ÍSLENDINGA sem tala ÍSLENSKU á ÍSLANDI!