Verkið „Kjarval rúlar“, eftir Jóhannes Kjarval, fannst á dögunum í húsasundi við Vesterbrogade í Kaupmannahöfn. Vitað var að verkið væri til - en ekki hvar það var niðurkomið.
Að sögn Más Nikulássonar, listfræðings, var lengst af talið að verkið væri glatað.
„Raunar finnst mér verkið ennþá vera frekar glatað - en þarna er Kjarval að stíga sín fyrstu skref sem graffari. Hann féll blessunarlega frá þeirri stefnu tiltölulega snemma og helgaði sig rjúpum og hrauni - eða svokölluðum rjúpisma“, sagði Már í spjalli við Baggalút.
Ekki er vitað hvað verður um verkið nú eftir uppgötvun þess, en jafnvel er talið að erfingjum Kjarvals verði gert að þrífa vegginn - jafnvel mála hann.
Skemmtibátur
fæst í skiptum fyrir lystisnekkju. A.v.á.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.